Dobór sprzętu jeździeckiego

Dla kogo odpowiednie jest siodło ujeżdżeniowe? Jak wygląda?

Kiedy warto zainwestować w siodło ujeżdżeniowe?

Myśląc o ujeżdżeniu, wiele osób ma przed oczyma przede wszystkim konkursy ujeżdżeniowe na czworoboku i skomplikowane figury. Tymczasem nie należy zapominać, że ujeżdżenie jest również podstawą w każdej innej dyscyplinie jeździeckiej (skoki, WKKW, itp.) i powinno stanowić ważną część treningów każdego jeźdźca i konia. Ze względu na swoją budowę i charakterystykę siodło ujeżdżeniowe sprawia, że tego typu praca z koniem staje się łatwiejsza i bardziej efektywna.

Jeśli więc zastanawiasz się na czym dokładnie polega różnica między siodłem ujeżdżeniowym i innymi siodłami i jak jazda w takim siodle może wpłynąć na Twój dosiad, to postaramy się wyjaśnić to dokładnie w tym artykule.

Budowa siodła ujeżdżeniowego

Jeśli kiedyś miałeś okazję jeździć w siodle ujeżdżeniowym to na pewno sam poczułeś już, że siedzi się w nim zupełnie inaczej niż w siodle skokowym czy wszechstronnym. Chociaż na pierwszy rzut oka może się wydawać, że siodło ujeżdżeniowe składa się z tych samych części co inne siodła, to po dokładniejszym przyjrzeniu się łatwo można zauważyć to, że elementy te zostały nieco zmodyfikowane. Celem tych zmian jest nie tylko umożliwienie jeźdźcowi jak najbardziej głębokiego, stabilnego dosiadu oraz wydawania bardzo precyzyjnych pomoc ale również umożliwienie koniowi pokazania maksimum swoich możliwości ruchowych.

To co najbardziej wyróżnia siodło ujeżdżeniowe na tle innych siodeł to:

  • długie i proste tybinki

długość tybinki i jej kształt dostosowane są do tego aby jeżdżąc w długich strzemionach, noga jeźdźca była w odpowiedniej pozycji. W ujeżdżeniu kolano jest tylko lekko zgięte, a cała noga jeźdźca idzie mocno do dołu. Dzięki temu jak największa jej powierzchnia przylega do boku konia i może na niego oddziaływać. Taka budowa tybinki umożliwia też bardziej swobodne przesuwania nogi do przodu i do tyłu i wydawanie precyzyjnych sygnałów (np. podczas lotnej zmiany nogi, kiedy jedna noga musi przesunąć się do przodu, a druga w tym samym momencie do tyłu). To duża różnica w porównaniu do siodła skokowego, które zostało zaprojektowane do jazdy w krótkich strzemionach i ze stosunkowo mocno zgiętym kolanem

  • głębokie siedzisko i wysoki tylny łęk

te cechy siodła ujeżdżeniowego mają za zadanie zapewnić jeźdźcowi bardziej stabilny i głęboki dosiad i zapobiegać nadmiernemu przemieszczaniu się w siodle. Siedząc głęboko jeździec może przyjąć poprawną postawę i sprawić, że koń będzie czuł nawet bardzo lekkie sygnały, takie jak np. większe obciążenie jednej lub drugiej kości kulszowej czy chwilowe wzmocnienie czy osłabienie działania dosiadu. Głębsze i mocniej wyściełane siedzisko zapewnia też większy komfort jeźdźcowi, szczególnie podczas jazdy na koniach, których ruch jest bardzo energiczny i wybijający. Siodło skokowe ma dużo płytsze siedzisko i obniżony tylny łęk, aby zapewnić jeźdźcowi dużą swobodę przemieszczania się w siodle podczas skoku, szybkie przejście do półsiadu i powrót w siodło

  • duże klocki kolanowe

Mocno zaznaczone klocki kolanowe pomagają jeszcze lepiej utrzymać nogę jeźdźca w odpowiednim miejscu lub praktycznie ją unieruchomić, kiedy powinna znajdować się w pozycji neutralnej. Razem z głębokim siedziskiem pomaga jeźdźcowi czuć się w siodle bardziej stabilnie. Trzeba zaznaczyć, że celem tych udogodnień nie jest unieruchomienie jeźdźca w siodle, a jedynie ograniczenie niepotrzebnych ruchów do minimum. Dzięki temu koń staje się bardziej uważny na pomoce. Łatwiej jest mu je wtedy zrozumieć i szybko zareagować w oczekiwany sposób

  • długie przystuły i krótki popręg

dzięki takiemu połączeniu klamra popręgu i sam popręg znajdują się niżej, przez co noga jeźdźca przylega jeszcze bliżej boku konia. W tym przypadku chodzi o zredukowanie rzeczy, które mogą wpływać osłabiająco na oddziaływanie tej pomocy na konia.

  • zamek puśliska zamontowany jest nieco bardziej z tyłu

jest to kolejna cecha siodła ujeżdżeniowego, która ma na celu ułatwienie jeźdźcowi trzymanie nogi w bardziej wyprostowanej pozycji. W siodłach skokowych zamek puśliska jest zamontowany bliżej przodu siodła, co wymusza większe zgięcie kolana i wysunięcie go również do przodu

  • szeroki kanał i szersze panele

te modyfikacje w budowie siodła ujeżdżeniowego mają na celu poprawienie komfortu konia. Większe panele rozkładają ciężar jeźdźca bardziej równomiernie i minimalizują punkty nacisku. Szeroki kanał biegnący między panelami zapewnia większą swobodę ruchu dla końskiego kręgosłupa i mniejszy nacisk na znajdujące się po obu stronach wyrostków kolczystych więzadła. Tylko koń, który czuje się w pełni komfortowo będzie w stanie zaprezentować sto procent swoich możliwości ruchowych.

Czy można ćwiczyć ujeżdżenie w siodle skokowym lub wszechstronnym?

Wielu jeźdźców, szczególnie tych początkujących może sobie zadawać to pytanie. Doskonale wiemy, że zakup kolejnego siodła wiąże się nie tylko ze sporym wydatkiem ale również z koniecznością poświęcenia dużej ilości czasu na znalezienie odpowiedniego modelu. Jeśli treningi ujeżdżeniowe robisz sporadycznie, lub jesteś początkującym jeźdźcem, który póki co wykonuje tylko bardzo podstawowe ćwiczenia ujeżdżeniowe to oczywiście nie musisz od razu kupować siodła ujeżdżeniowego i nie odbije się to negatywnie ani na Twoim koniu, ani jakoś znacząco na jakości treningu. Jeśli jednak myślisz poważnie o rozpoczęciu pracy ujeżdżeniowej z Twoim koniem i przeniesieniu jej na trochę wyższy poziom, to istnieje wiele solidnych powodów, które przemawiają za zainwestowaniem w siodło ujeżdżeniowe.

W przeciwieństwie do siodła skokowego, siodło ujeżdżeniowe zostało zaprojektowane z myślą o tym, że jeździec cały czas spędza dosłownie w siodle, a nie w sporej części nad siodłem jak w przypadku skoków (półsiad, anglezowanie). Aby jeździć w harmonii z koniem potrzebujesz siodła, które “ustawi cię” w odpowiedniej pozycji do dyscypliny, którą uprawiasz. Potrzebujesz więc takiego modelu, w którym będziesz mógł używać adekwatnej do danego treningu długości strzemion, w którym Twoje kości kulszowe znajdą się w punkcie równowagi siodła ( w ujeżdżeniu znajduje się ono bliżej przodu siodła niż w skokach) i w którym tybinka będzie wystawać tylko nieco poza kolano. Wiele osób dalej myśli, że aby jeździć ujeżdżeniowo wystarczy jedynie wydłużyć strzemiona. Chociaż długie strzemiona faktycznie są jedną z podstaw jazdy ujeżdżeniowej, to jednak zastosowanie tego rozwiązania w siodle skokowym niestety nie sprawi, że będziemy w stanie uzyskać optymalny dosiad i używać go do przekazywania koniowi bardzo precyzyjnych sygnałów.

Trenowanie ujeżdżenia w siodle, które nie jest do tego przystosowane możemy porównać do biegania na obcasach. Oczywiście jest to możliwe, jednak nigdy ćwicząc w ten sposób ani my, ani nasz koń nie będziemy mogli się wspiąć na wyżyny naszych możliwości.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *